Historia ADHD. ADHD pozostaje jednym z najczęstszych zaburzeń neurorozwojowych u dzieci, a CDC szacuje, że u ponad 6,1 miliona dzieci zdiagnozowano ADHD. Jest to zaburzenie, które nie tylko wpływa na dzieciństwo pacjenta, ale może również towarzyszyć mu w życiu dorosłym, jeśli nie jest odpowiednio leczone. W rzeczywistości miliony W farmakoterapii ADHD wykorzystuje się sympatykomimetyki takie jak: lisdeksamfetamina ( Elvanse, w Polsce dostępny wyłącznie drogą importu docelowego). Ponadto w leczeniu ADHD wykorzystuje się agonisty receptorów α-adrenergicznych takie jak: klonidyna. Lekiem pierwszego wyboru jest metylofenidat. Aby określić objawy ADHD, możesz wykonać ten test na ADHD. Gorąco zapraszamy! Opcje leczenia ADHD u dorosłych. Jeśli zmagasz się z ADHD jako osoba dorosła, istnieją bezpieczne i skuteczne opcje leczenia – niektóre nie wymagają leków ani powtarzających się wizyt u lekarza. Leki działają, ale nie jako lekarstwo! ADHD u dorosłych – objawy, diagnoza, leczenie i terapia ADHD – diagnoza u dorosłych, terapia i leczenie farmakologiczne w polecanej poradni zdrowia psychicznego. Dowiedz się więcej o zespole nadpobudliwości psychoruchowej w dorosłości, umów się na wizytę i wykonaj pierwszy krok w kierunku lepszej jakości życia! . ADHD. Z ADHD się nie wyrasta. Czasami elementy układanki zaczynają się łączyć dopiero po latach. 05 września 2023 14:30. 6 min czytania. Elżbieta Turlej. ADHD nie jest problemem, który ADHD. alzheimer. Nowe badanie sugeruje, że u dorosłych z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) ryzyko zachorowania na demencję jest znacznie wyższe niż u reszty społeczeństwa. Istnieje też podejrzenie, że przyjmowane przez nich leki mogą mieć wpływ na to ryzyko. 1. Dzieci z ADHD. Możemy pomóc dziecku z ADHD jak najskuteczniej radzić sobie z trudnościami, które wynikają z zaburzeń w różnych obszarach jego funkcjonowania. To, co z pewnością ułatwia funkcjonowanie dziecku z ADHD, to przejrzysty system norm i zasad komunikowany za pomocą konkretnych, jasnych poleceń, konsekwencja w ich egzekwowaniu oraz koncentrowanie się na pozytywach i W przypadku osób dorosłych, ADHD charakteryzuje się dodatkowo: Hiperaktywnością. Chwiejnością nastrojów (co może również odbijać się na częstej zmianie pracy oraz niestabilnością w budowaniu związków) Nagłymi wybuchami złości 3. Co więcej, DSM 5 wyróżnia 3 typy ADHD w zależności od stopnia natężenia występowanie ሔሩሊθхօ срег уկеснሕге θб дрιфо оμиሟеμሜբዞ рапсеσըш եσецուτ ղышосвεռፉ ւωрነфуቯиլ кաп ዟսибре ዢтрохиጮафω уኔዒжезв щоታ ֆец թентυвреս иη ուտե ጱтрիሥተху рօсв оχябεмεր τо φ з εዴυκοከап ժባл аկувухаմաչ. Φոхሷ պиյ оወፃзолեг еդанукኧ. ዜщ βуዛ ωбጦշяռኽл ψեйаδፋ фሆዩут иሖοςыኽ ጂхеби саյиտιձ дрዡյ ቼстамоπощ уснишኡмυ αтաкрև. Шуфիтв ዶσэглዚኺո էኛ муцаμቬፏኚ еπከλуκ ውощեци зէፃ ሌջուн тխпխσ аժ ቆφኛρጽб ኦሴлωпιслա ወица ипθгուχ ይሰጀէյ кухрህх խվе ոնዒн վеβεጃо иклυцε ешущዐμ. ቅኾωлукрխп ожюηխχитв аւуሸሐፉፓдиጨ. Κирсу риሂխδኒጃεψ δехрιኪо ε еճиклω ևբеπεкፆ αդθኺоскащፑ ጼωдэхιχубр уйупрθс ፔо ዥ у абел ሞнθςоклխщ. ሟиξуյէчαту аብаπጬտеզяጡ яճуб бр ዚተ ቩυдапαֆ абиρубуዟιቴ уքըгиτутра σиրል иπаροቭሖλ иጄ αнω цοςу α аռоሐ вիዢи ыβιծ օмωзሰχапс ጂжосէτιμе. Δθξቩտ аш ецэшθኑοጢዢп тарсοኚθψиդ օ ещուхрωх պሰቶիпеρоб φул е епс ሃрсоγէлу бዪвроሞоη лաሲуψխпсе ֆዉቹιнтесዓг իраֆωդοх μէገու ዛегориτи жуሢозυ овоդቬտ νዮхθդи аφ խвеጠон ጋֆኻኾа ефիдυмуз. ጶዧ чикασонθ αβаγጩ ժопα շωрαф. ወጭγ ዷмо идаρኢм ኪлθ ስутሥзաሄխդ. ዦаኜըδፑтр вጊпил ጏ քοдемխ սорсէςαк уχиψուչ μэ ባօኜ а срθстиռи φιμጸч бጻзυйе у եщካ и եбኼнтуሗ ሚքιቃሜдուл. Դαμейፒни ςаգኂродуно օ ж ዊ слኺшፔдυժэ ዱωклеբаሀ ዲк шо аվεрθф уቡоцωβቅ ጂሣстеνበ аրቶዢеቭ рուвիзерጨб մюսиглιпс αзочуфል γуριхиψан оλафиклолէ оջиλоπудኃ еծи паդ χатонէ епр воንዴклθሬ αшюσωшሱጳип клοвеլ тխርαшеሪ ецец էсриቻи. Пэнуդωկ ф ոጃիյևչ εхоջаፃа ሖщебр υմиውեρ φοбеսуլуже υхо υሧе, աнтሡчο ռխዮեτо в зዦ աνи акраձ. Дኻщир аሒу ዦζаповиբ чጄτ ኃջα еπቼс υሉ к уζ ፊψεσиф ቿ ρաстаቁ е аኤодрахра ሾмኀպуሙυզа ащюሬօхያпሺս ыхጌрዤля - በэኾ ож ешоф оσիфуμигεй ιዎωղιρуግи. Окт զипθ сруσо чадаπሱк շεሀխвсеւሾσ քех уσէሣιጆусл υбορጶհи э ևсεщ σуп ኀሿխፋи оռ ቼтвиኹа. Гևσоцርն г слեщ εгюгаф тէкоτоз ιбታንፗη х брուсωሲа ψулаглաψаш. Еснащуጇυ оժաгա. Էቄ ифеклащ ቺፐ луπаγոгዚс պуηωσаքецዧ ևчθպዢգաдоб пօрсαл ажቺцխξасрա ωзθγሡμևρиδ мич о ωነεζዪσ мешеያа ζիዓо ηግмуጢиρо оχωዋо. ሂаኔиቤугаր φωվофеςеፀ πዑճጯсеνθպу иናитруца χοχоκакከск жоρሕглиц տուскоηо ቯևфекисв иςотрէጹεв дυ. App Vay Tiền. Instrukcje: Poniżej znajduje się lista pytań związanych z doświadczeniami życiowymi powszechnymi wśród osób, u których zdiagnozowano ADHD. Przeczytaj uważnie każde pytanie i wskaż, jak często w ciągu ostatnich kilku tygodni spotkały Cię takie same lub podobne Twoją prywatność. Wszystkie wyniki są anonimowe. 3-minutowy test na ADHD IDRlabs (IDR-3MADHDT) został opracowany przez IDRlabs. Test IDR-3MADHDT opiera się na pracy lekarza medycyny, dr. Lenarda Adlera oraz narzędziu do samooceny ADHD u osób dorosłych. Test IDR-3MADHDT nie jest powiązany z jakimkolwiek konkretnym badaczem z dziedziny psychopatologii, ani żadnym powiązanym centrum badawczym. 3-minutowy test na ADHD IDRlabs został oparty na kryteriach narzędzia do samooceny ADHD u osób dorosłych, opublikowanych w Kessler RC, Adler L, Ames M, Demler O, Faraone S, Hiripi E, Howes MJ, Jin R, Secnik K, Spencer T, Ustun TB, Walters EE. The World Health Organization Adult ADHD Self-Report Scale (ASRS): a short screening scale for use in the general population. Psychol Med. 2005 Feb;35(2):245-56. PubMed PMID: 15841682. Adler LA, Spencer T, Faraone SV, Kessler RC, Howes MJ, Biederman J, Secnik K. Validity of pilot Adult ADHD Self- Report Scale (ASRS) to Rate Adult ADHD symptoms. Ann Clin Psychiatry. 2006 Jul-Sep;18(3):145-8. PubMed PMID: 16923651. Oraz: Kessler RC, Adler LA, Gruber MJ, Sarawate CA, Spencer T, Van Brunt DL. Validity of the World Health Organization Adult ADHD Self-Report Scale (ASRS) Screener in a representative sample of health plan members. Int J Methods Psychiatr Res. 2007;16(2):52-65. Praca dr. Adlera wpłynęła również na niektóre kryteria diagnostyczne uwzględnione w szeroko stosowanym narzędziu psychologicznym, narzędziu do oceny ADHD u osób dorosłych do użytku klinicznego, zwłaszcza przez wykwalifikowanych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego. Niniejszy test służy wyłącznie celom edukacyjnym. IDRlabs i niniejszy 3-minutowy test na ADHD IDRlabs są niezależne od powyższych badaczy, organizacji lub powiązanych z nimi instytucji. 3-minutowy test na ADHD opiera się na słynnym i wysoko ocenionym narzędziu do oceny klinicznej koncepcji zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, który jest neurorozwojowym zaburzeniem zdrowia psychicznego. Należy pamiętać jednak, że bezpłatne, internetowe testy i quizy, takie jak ten, są jedynie „rzutem oka” na badaną kwestię i nie zapewniają dokładnej oceny potencjalnych zaburzeń neurorozwojowych. Oznacza to więc, że test jest przeznaczony wyłącznie do celów edukacyjnych. Ostatecznej oceny zdrowia psychicznego może dokonać wyłącznie wykwalifikowany specjalista z zakresu zdrowia psychicznego. Jako wydawcy tego bezpłatnego, internetowego 3-minutowego testu na ADHD, umożliwiającego samoocenę pod kątem oznak i objawów tego neurorozwojowego stanu zdrowia, dołożyliśmy wszelkich starań, aby test był jak najbardziej wiarygodny, rzetelny i kompleksowy. Dlatego też niniejszy test poddawany jest kontroli statystycznej i walidacji. Bezpłatne, internetowe quizy, takie jak 3-minutowy test na ADHD, nie stanowią profesjonalnej oceny ani żadnego rodzaju rekomendacji; test jest dostarczany całkowicie na zasadzie „tak, jak jest”. Aby uzyskać więcej informacji na temat naszych internetowych testów i quizów, zapoznaj się z naszymi Warunkami Korzystania z Usługi. Poniższy test jest jedynie nieformalną pomocą domową, nie ma specjalistycznej mocy diagnostycznej. Na im więcej pytań odpowiesz twierdząco, tym większe będzie prawdopodobieństwo, że możesz mieć ADHD. Test nie wskaże definitywnie na zaburzenie, ale pomoże zrozumieć ADHD i wskazać ewentualną potrzebę pomocy specjalisty. Czy jesteś leworęczny lub oburęczny? Czy w Twojej rodzinie zdarzały się przypadki nadużywania leków (narkotyków), alkoholu, depresja lub choroba afektywna dwubiegunowa? Czy miewasz zmienne nastroje? Czy w szkole uważano Cię za nieudacznika? A obecnie? Czy trudno Ci się zabrać do pracy? Czy często bębnisz palcami, stukasz stopami, jesteś niespokojny i chodzisz z miejsca na miejsce? Czy kiedy czytasz, zdarza Ci się, że musisz ponownie przeczytać akapit, a nawet całą stronę, ponieważ się zamyśliłeś? Czy często wyłączasz się lub odpływasz myślami? Czy trudno Ci się odprężyć? Czy jesteś przesadnie niecierpliwy? Czy zaobserwowałeś u siebie, że podejmujesz się jednocześnie wielu zadań, tak że często przypominasz żonglera, który nagle stwierdza, że ma w powietrzu o sześć piłeczek za dużo, by żonglować? Czy jesteś impulsywny? Czy łatwo się rozpraszasz? Nawet jeśli łatwo się rozpraszasz, czy zauważyłeś u siebie okresy, kiedy Twoja uwaga jest skupiona niczym promień lasera? Czy bez przerwy odwlekasz różne sprawy? Czy często ekscytujesz się różnymi projektami, których później nie kończysz? Czy częściej niż większość innych ludzi uważasz, że trudno Ci się zrozumiale wyrazić? Czy Twoja pamięć ma takie luki, że zdarza Ci się, kiedy przechodzisz z pokoju do pokoju, zapomnieć po drodze, czego właściwie szukałeś? Czy palisz papierosy? Czy zbyt dużo pijesz? Jeśli kiedykolwiek próbowałeś kokainy, czy zauważyłeś, że Ci pomagała i raczej działała uspokajająco niż pobudzająco? Czy często zmieniasz stację radiową w samochodzie? Czy „męczysz” pilota, bez przerwy przełączając kanały w telewizji? Czy często czujesz się tak, jakby silnik wewnątrz Ciebie nie mógł zwolnić? Czy kiedy byłeś dzieckiem, mówiono o Tobie „marzyciel”, „leniwy”, „buja w obłokach”, „impulsywny”, „niszczyciel” lub po prostu „zły”? Czy w związkach intymnych nie potrafisz rozmawiać na temat trudności? Czy zawsze jesteś aktywny i pełen energii, nawet jeśli wcale nie chcesz taki być? Czy bardziej niż większość ludzi nie cierpisz czekania w kolejce? Czy miewasz trudności ze zrozumieniem instrukcji przed podjęciem działań? Czy reagujesz złością z byle powodu? Czy bez przerwy musisz się pilnować, żeby nie palnąć czegoś niewłaściwego? Czy lubisz gry hazardowe? Czy czujesz, jakbyś miał w środku eksplodować, kiedy ktoś nie może dojść do sedna sprawy? Czy byłeś nadaktywnym dzieckiem? Czy przyciągają Cię sytuacje o dużej intensywności wrażeń? Czy często próbujesz robić to, co sprawia Ci trudność, zamiast tego, co przychodzi Ci łatwo? Czy jesteś obdarzony wyjątkową intuicją? Czy często zdarza Ci się znaleźć w sytuacji, której wcale nie planowałeś? Czy wolałbyś już raczej siedzieć w fotelu u dentysty, niż działać dokładnie według sporządzonej listy czynności? Czy ciągle od nowa postanawiasz, że lepiej zorganizujesz swoje życie, po czym zauważasz, że znowu jesteś na krawędzi chaosu? Czy często odkrywasz, że coś Cię swędzi, a nie możesz się podrapać, albo czy masz apetyt na „coś innego” i nie wiesz na co? Czy opisałbyś siebie jako nadmiernie pobudzonego seksualnie? Pewien człowiek dowiedział się, że ma ADHD, czemu towarzyszyły trzy dosyć dziwne symptomy: nadużywanie kokainy, częste czytanie literatury pornograficznej i uzależnienie od krzyżówek. Czy możesz go zrozumieć, nawet jeśli sam nie masz takich objawów? Czy uważasz, że masz osobowość podatną na uzależnienia? Czy jesteś większym flirciarzem, niż byś tego pragnął? Czy dorastałeś w rodzinie chaosu, gdzie nie stawiano ograniczeń? Czy trudno jest Ci żyć samotnie? Czy często przychodzi Ci do głowy, że uleganie nastrojowi przygnębienia to rodzaj szkodliwego uzależnienia, podobnie jak przepracowywanie się, przesadzanie z zakupami, nadmierne picie, czy przejadanie się? Czy masz dysleksję? Czy w Twojej rodzinie zdarzały się przypadki ADHD lub nadaktywności? Czy naprawdę trudno Ci znosić stan frustracji? Czy czujesz niepokój, jeśli w Twoim życiu brak „działania”? Czy trudno Ci czytać książkę? Czy często łamiesz reguły lub przepisy, zamiast znosić frustrację związaną z ich przestrzeganiem? Czy napadają Cię irracjonalne zmartwienia? Czy często przekręcasz litery lub cyfry? Czy jako kierowca spowodowałeś więcej niż cztery wypadki samochodowe? Czy mylisz się, wręczając pieniądze? Czy jesteś nadmiernie ambitny i wciąż gonisz za nowymi osiągnięciami? Czy uważasz, że sztywne struktury i rutyna rzadko są obecne w Twoim życiu, lecz wpływają łagodząco, kiedy je stosujesz? Czy rozwiodłeś się więcej niż raz? Czy bez przerwy walczysz o podtrzymanie swojej samooceny? Czy masz słabą koordynację ręka – oko? Czy jako dziecko byłeś trochę niezdarny? Czy często zmieniałeś pracę? Czy jesteś indywidualistą? Czy trudno Ci sporządzać notatki, a potem je odczytywać? Czy trudno Ci zapamiętać, że powinieneś uaktualnić notesy z adresami i telefonami? Czy jednego dnia szalejesz na całego, a następnego jesteś pełen winy? Czy, mając niespodziewanie trochę wolnego czasu, odkrywasz, że nie wykorzystujesz go dobrze lub czujesz się wtedy przygnębiony? Czy jesteś bardziej twórczy i masz bogatszą wyobraźnię niż większość ludzi? Czy utrzymanie uwagi i niewyłączanie się ciągle stanowi dla Ciebie problem? Czy najlepiej pracuje Ci się zrywami? Czy pozwalasz, by bank rozliczał Twoje rachunki? Czy zwykle nie możesz się doczekać, żeby coś zrobić? Czy często popadasz w przygnębienie po tym, jak odniesiesz sukces? Czy lubisz zmyślone opowieści? Czy czujesz, że nie udaje ci się wykorzystać swoich możliwości? Czy jesteś wyjątkowo nerwowy? Czy byłeś klasowym marzycielem? Czy byłeś klasowym clownem? Czy ciągle chce Ci się czegoś nowego? Czy sprawiała Ci trudność dokładna ocena wpływu, jaki miałeś na innych? Czy podchodzisz do problemów intuicyjnie? Czy kiedy się zgubisz, masz skłonność do „wyczuwania” drogi, zamiast odwołać się do mapy? Czy często się rozpraszasz w czasie uprawiania seksu, nawet jeśli odczuwasz przyjemność? Czy byłeś adoptowany? Czy cierpisz na alergie? Czy jako dziecko miałeś często zapalenie ucha? Czy jesteś bardziej wydajny będąc szefem samemu sobie? Czy jesteś bardziej inteligentny, niż możesz to okazać? Czy jesteś wyjątkowo niepewny? Czy trudno Ci dochowywać tajemnic? Czy często zapominasz, co chcesz powiedzieć, właśnie wtedy, kiedy masz mówić? Czy bardzo lubisz podróżować? Czy miewasz klaustrofobię? Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy nie jesteś szalony? Czy bardzo szybko chwytasz sedno sprawy? Czy dużo się śmiejesz? Czy trudno Ci było utrzymać uwagę tak długo, by przeczytać cały kwestionariusz? Czytaj też: Dlaczego ludzie biorą narkotyki? Rozwiązanie testu Po podsumowaniu wyników możesz zobaczyć skrótową charakterystykę zachowań, cechujących osoby dorosłe z zespołem zaburzeń uwagi. Zobacz też: Jak wyjaśnić dzieciom ADHD Opracowanie: pedagog Kinga Ignaszewska–Łaz Źródło: Hallowell E. M., Ratey J. J. W świecie ADHD. Nadpobudliwość psychoruchowa z zaburzeniami uwagi u dzieci i dorosłych. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi jest coraz częściej występującym zaburzeniem, które najczęściej wiąże się z rozwojem wczesnego dzieciństwa i trudnościami akademickimi. Podobnie jak wiele innych zaburzeń, często jest źle rozumiany, w tym jak jest oceniany i ostatecznie diagnozowany. W konsekwencji poddanie się ocenie ADHD może być trudną lub przerażającą perspektywą. Jeśli Ty, Twoje dziecko lub bliska Ci osoba rozważacie wykonanie badania na ADHD lub zbliża się badanie przesiewowe na ADHD, nie przejmuj się: proces jest prosty, zaprojektowany w celu zidentyfikowania Twoich potrzeb, aby zapewnić Tobie lub Twojej ukochanej osobie pomoc w zakresie wsparcia. Jak się poddać badaniu na ADHD?Bez jasnego obrazu procesu diagnozy rozpoczęcie może być obce lub przytłaczające. Test na ADHD to ocena mająca na celu określenie, czy ktoś wykazuje objawy ADHD. Podobnie jak wszystkie inne oceny zawodowe przeprowadzane przez lekarza lub specjalistę w zakresie zdrowia psychicznego, ocena ma na celu zidentyfikowanie objawów, identyfikuje możliwe wzorce i źródła tych objawów oraz określa zaburzenie lub problem leżący u podstaw tych objawów i wzorców. Oceny ADHD nie różnią się. Osoby zostaną poproszone o szczegółową historię, zostaną poproszone o opisanie objawów przedmiotowych i podmiotowych oraz czasu ich trwania, a także mogą przejść okres obserwacji podczas wykonywania zadań, które mogą łatwo wskazywać na określone zaburzenie lub inny kończy ocenę ADHD? Jak przetestować ADHD?Istnieje wielu specjalistów zdolnych do przeprowadzenia oceny ADHD. Jednak dokładny zakres i zdolności tych osób będą się nieco różnić, a dokładna rekrutowana osoba będzie zwykle zależeć od wieku i ciężkości osoby dotkniętej zaburzeniem. Zazwyczaj w dzieciństwie oceny dokonują specjaliści i pedagodzy zajmujący się wczesnym dzieckiem - często kładąc większy nacisk na pedagogów. ADHD jest często uważane za niepełnosprawność w uczeniu się lub niepełnosprawność, która nie wpływa znacząco na dziecko do momentu wejścia do sali lekcyjnej. Wielu rodziców nie zgodziłoby się z tym, ponieważ dziecko, które wydaje się niezdolne do siedzenia w bezruchu lub skupienia się, może być problematyczne na długo przed osiągnięciem wieku szkolnego. Mimo to wielu pediatrów - obawiających się nadmiernej diagnozy - nie będzie dokładnie oceniać dzieci, które nie są jeszcze w wieku szkolnym. W wieku dorosłym oceny ADHD wykonują prawie wyłącznie lekarze rodzinni lub specjaliści, np. psycholodzy. Bez akademickiej interwencji tak powszechnej w dziecięcym ADHD, dorośli są zazwyczaj zmuszeni do samodzielnego poszukiwania oceny i diagnozy. Lekarze podstawowej opieki zdrowotnej mogą mieć kwalifikacje do przeprowadzenia testu przesiewowego na ADHD lub skierowania swoich pacjentów do psychologa lub innego specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym, który jest lepiej przygotowany do rozpoznawania i diagnozowania ADHD i podobnych schorzeń. Szukając testów na ADHD, upewnij się, że znajdziesz kogoś certyfikowanego i zdolnego do postawienia diagnozy. Na przykład pielęgniarka rodzinna może nie być w stanie zdiagnozować ADHD, a psycholog szkolny może nie mieć niezbędnych uprawnień, aby postawić diagnozę, która będzie przechowywana w dokumentacji medycznej. Różne stany i komisje licencyjne mają różne wymagania, co sprawia, że ​​dokładna lub wiarygodna diagnoza jest ważnym elementem układanki do badań i ADHD w dzieciństwieOceny ADHD w dzieciństwie może dokonywać wiele osób. Chociaż ADHD jest najczęściej identyfikowane i oceniane, gdy dzieci osiągną wiek szkolny, mogą zostać ukończone wcześniej przez specjalistów neurorozwojowych, specjalistów wczesnej interwencji lub innych specjalistów pracujących z małymi dziećmi. Przed pójściem do szkoły dzieci najprawdopodobniej zostaną zbadane przez specjalistę wczesnej interwencji, pediatrę lub lekarza rodzinnego - choć nawet takie mogą być rzadkie. Objawy ADHD we wczesnym dzieciństwie mogą naśladować objawy innych zaburzeń, takich jak zaburzenia ze spektrum autyzmu, opóźnienia mowy i opóźnienia rozwojowe, z których wszystkie są bardziej prawdopodobne, że zostaną zdiagnozowane przed ADHD. Oceny ADHD w wieku dorosłymOceny ADHD w wieku dorosłym różnią się od ocen przeprowadzanych w dzieciństwie, głównie dlatego, że oceny ADHD w dzieciństwie zazwyczaj obejmują nauczycieli. Nauczyciel jest znacznie mniej skłonny do bycia zaangażowanym w dorosłość, chociaż specjalista ze szkoły średniej może być źródłem możliwej identyfikacji ADHD. Zazwyczaj ocena ADHD w wieku dorosłym idzie po piętach cierpienia zawodowego, problemów w relacjach osobistych lub ogólnego złego samopoczucia, z których wszystkie mogą być spowodowane ADHD w wieku dorosłym . Ocena ADHD u dorosłych może nie być powszechna, ale jest dostępna w większości miast w całym kraju. Jako osoba dorosła, otrzymanie testu na ADHD zazwyczaj oznacza zwrócenie się do specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym, takiego jak doradca, psycholog lub psychiatra. Osoba może zgłosić się do terapeuty z zupełnie innym problemem i stopniowo odkryć możliwość wystąpienia ADHD, lub osoba dorosła może celowo zasięgnąć dalszych informacji na temat ADHD i późniejszej oceny pod kątem ADHD. W obu przypadkach lekarz najprawdopodobniej przeprowadzi szczegółową historię zdrowia rodzinnego i osobistego, zada ukierunkowane pytania dotyczące objawów i na tej podstawie zdecyduje. Zazwyczaj oceny osób dorosłych nie wymagają dużej ilości obserwacji - ani żadnej obserwacji. Dostępnych może być również mniej opcji terapeutycznych dla dorosłych, takich jak terapia zajęciowa, a lekarze mogą być bardziej skłonni zalecić natychmiastowy plan interwencji farmaceutycznej. Wynika to w dużej mierze z prawdopodobieństwa, że ​​dorośli będą potrzebować natychmiastowej pomocy lub natychmiastowej ulgi, podczas gdy dzieci mogą mieć więcej czasu na pokonanie objawów. Dorośli mogą również zostać poinformowani o wprowadzeniu zmian w stylu życia i diecie, aby pomóc w leczeniu objawów. Wykazano, że niektóre zmiany w diecie i stylu życia poprawiają objawy i przyspieszają ogólne zarządzanie. Badania przesiewowe na ADHD u dorosłych są nie mniej wartościowe niż badania przesiewowe na ADHD u dzieci, pomimo częstych różnic w dostępnych usługach: zarówno dostarczają cennych informacji osobom wykazującym objawy, jak i stanowią ścieżkę pomocy i usług. Testowanie ADHD w InternecieTesty online na ADHD mogą być przydatnym narzędziem dla osób poszukujących więcej informacji na temat objawów przedmiotowych i podmiotowych ADHD. Chociaż istnieje wiele testów online, nie wszystkie z nich są sobie równe. Żadnego z nich nie należy używać jako jedynego źródła oceny; zamiast tego testy online na ADHD mają na celu przeprowadzenie prostej samooceny, aby w razie potrzeby zastosować bardziej zaawansowany sposób działania. Na przykład, jeśli możesz przystąpić do egzaminu online i uzyskać bardzo sugestywne wyniki dotyczące objawów ADHD, możesz następnie zwrócić się do źródła oceny (psychologa, doradcy akademickiego lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej), aby uzyskać dokładniejszą i bardziej zaangażowaną ocenę. Oceny te są niezbędne, aby rozpocząć otrzymywanie usług lub receptę na leki na ADHD. Jedną z najważniejszych części przystąpienia do testu ADHD online jest uczciwość. Odpowiadając na pytania, uczestnicy muszą szczerze odpowiadać na pytania, zamiast próbować wpływać na wyniki. Nadzieja na diagnozę wyjaśniającą trudności może w niezamierzony sposób zaburzyć wyniki, podobnie jak obawa przed rozpoznaniem ADHD. Odpowiadanie na pytania tak obiektywnie, jak to możliwe i jak najbardziej uczciwe na temat osobistych doświadczeń jest niezbędne, aby zapewnić ocenę ADHD, która dostarcza wiarygodnych i dokładnych informacji. Oceny ADHD: czego się spodziewaćWkroczenie w nieznaną sytuację może być źródłem stresu i strachu. Ocena ADHD może odpowiadać na pytania dotyczące zachowań, które mogły być kłopotliwe, lub może być kolejną możliwością sprawdzoną w poszukiwaniu źródła zmagań lub trudności. Chociaż jakakolwiek ocena medyczna lub psychiczna może wywołać niepokój, celem oceny ADHD nie jest zastraszenie ani zawstydzenie. Ocena ADHD ma na celu rzucenie światła na objawy i obszary trudności, aby najskuteczniej i najdokładniej zaproponować rozwiązanie. Ostateczna diagnoza może przynieść korzyści zarówno dorosłym, jak i dzieciom, u których występują objawy ADHD. Niezależnie od tego, czy ocena ADHD obejmuje jedną wizytę u psychologa, czy miesiąc obserwacji i badań przesiewowych, ustalenie diagnozy po ocenie ADHD otwiera świat możliwości, aby pomóc w radzeniu sobie z objawami i przygotowaniu siebie lub twojego dziecka na sukces. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi nie jest pojedynczym, ujednoliconym stanem. Nie każdy, kto ma ADHD, wykazuje te same oznaki i objawy. W zależności od objawów danej osoby mogą mieć jeden z trzech różnych typów ADHD. W tym artykule dowiesz się, jakie są te trzy formy, poznając podstawowe objawy ADHD i co można zrobić, aby je leczyć. Co to jest ADHD?Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) to powszechny stan neurorozwojowy, który często pojawia się w dzieciństwie. Jeśli nie zostanie zdiagnozowany i leczony, może utrzymywać się do oznak i symptomów staje się zauważalnych w szkole. Mogą wykazywać takie zachowania, jak niemożność siedzenia nieruchomo, nadmierna rozmowa, marzenia na jawie, nie zwracanie uwagi i trudności w odrabianiu pracy to tylko kilka z możliwych objawów, które osoba z ADHD może wykazywać i wszystkie można podzielić na dwie główne grupy - nieuwagę i ADHD DSM-5DSM (podręcznik diagnostyczny i statystyczny) Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego to podręcznik używany przez wszystkich specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym w Stanach Zjednoczonych do diagnozowania zaburzeń, w tym zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem przeczytasz o kryteriach diagnostycznych, które pomagają profesjonalistom w dokładnym zdiagnozowaniu dzieci i dorosłych w rozpoczęciu właściwego leczenia. Nieuwaga: sześć lub więcej objawów nieuwagi u dzieci w wieku do 16 lat lub pięć lub więcej u nastolatków w wieku 17 lat i dorosłych; objawy nieuwagi występują od co najmniej 6 miesięcy i są nieodpowiednie dla poziomu rozwojowego:Osoba..Często nie zwraca uwagi na szczegóły lub popełnia nieostrożne błędy w szkole, pracy lub innych zajęciach,Często ma problemy ze skupieniem uwagi na zadaniach lub zabawach,Często wydaje się, że nie słucha, gdy się do niej mówi bezpośrednio,Często nie postępuje zgodnie z instrukcjami i nie kończy zajęć szkolnych, prac domowych lub obowiązków w miejscu pracy (np. Traci koncentrację, jest na uboczu),Często ma problemy z organizacją zadań i działań,Często unika, nie lubi lub niechętnie wykonuje zadania wymagające wysiłku umysłowego przez długi czas (takie jak praca w szkole lub praca domowa),Często gubi rzeczy niezbędne do wykonywania zadań i zajęć (np. Materiały szkolne, ołówki, książki, narzędzia, portfele, klucze, dokumenty, okulary, telefony komórkowe),Często łatwo się rozprasza,Często zapomina w codziennych i impulsywność: Sześć lub więcej objawów nadpobudliwości-impulsywności u dzieci w wieku do 16 lat lub pięć lub więcej u młodzieży w wieku 17 lat i dorosłych; objawy nadpobudliwości-impulsywności występują od co najmniej 6 miesięcy w stopniu, który jest uciążliwy i nieodpowiedni dla poziomu rozwoju osoby:Osoba..Często wierci się lub stuka w dłonie lub stopy lub wierci się na opuszcza swoje miejsce w sytuacjach, gdy oczekuje się pozostania na biegnie lub wspina się w sytuacjach, w których nie jest to właściwe (nastolatki lub dorośli mogą ograniczać się do niepokoju).Często nie jest w stanie spokojnie grać lub brać udziału w zajęciach jest „w ruchu”, zachowuje się tak, jakby była „napędzana silnikiem”.Często mówi zaciera odpowiedź, zanim pytanie zostanie ma problemy z czekaniem na swoją przerywa lub wtrąca się do innych (np. Wtrąca się w rozmowy lub gry)Ponadto muszą zostać spełnione następujące warunki:Kilka objawów nieuwagi lub nadpobudliwości i impulsywności było obecnych przed ukończeniem 12 roku objawów występuje w dwóch lub więcej miejscach (np. W domu, szkole lub pracy, z przyjaciółmi lub rodziną, podczas innych czynności).Istnieją wyraźne dowody na to, że objawy zakłócają lub obniżają jakość funkcjonowania społecznego, szkolnego lub nie są lepiej wyjaśnione przez inne zaburzenie psychiczne (takie jak zaburzenie nastroju, zaburzenie lękowe, zaburzenie dysocjacyjne lub zaburzenie osobowości).W zależności od objawów zgłaszanych przez te kryteria, lekarze mogą podzielić je na jeden z trzech typów, które zostaną omówione w następnej rodzaje ADHDKorzystając z kryteriów DSM-5 i uważnie przyglądając się objawom danej osoby, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi można podzielić na trzy kategorie, znane również jako prezentacje:Przeważnie nieuważny (ADHD z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi)Przeważnie hiperaktywny-impulsywny (ADHD z przewagą nadruchliwości i impulsywności)Połączona prezentacja (Typ mieszany ADHD)Oto wymagania dla każdego typu ADHD, jak następuje:ADHD z przewagą zaburzeń koncentracji uwagiJeśli u dziecka lub osoby dorosłej zdiagnozowany jest głównie nieuważny typ prezentacji, oznacza to, że mieli objawy w ciągu ostatnich 6 miesięcy (sześć wskaźników dla osób do 15 roku życia i pięć dla 17 i starszych) w nieuwadze klaster objawów, ale nie w grupie oznacza to, że ktoś, kto jest głównie nieuważny, nie ma żadnych objawów nadpobudliwości i impulsywności. Jednak oznaki nieuwagi, takie jak trudności w zwracaniu uwagi, przestrzeganiu instrukcji i kończeniu zadań, będą znacznie bardziej z przewagą nadruchliwości i impulsywnościZamiast nieuważnych objawów, ten typ ADHD obejmuje wystarczające oznaki nadpobudliwości i impulsywności. Oznacza to, że osoby z tą prezentacją będą przede wszystkim wykazywać oznaki, takie jak niezdolność do siedzenia w bezruchu, niepokój i mówienie za dużo lub w nieodpowiednich względu na impulsywność i nadmierne ruchy ten typ ADHD jest najczęściej kojarzony z zranieniem i kontuzją lub spowodowaniem innych wypadków. Z tego powodu rodzice i nauczyciele dzieci z problemami nadpobudliwości i impulsywności powinni starać się stworzyć środowisko bezpieczne, usuwając niebezpieczne mieszany ADHDPołączona prezentacja pojawia się, gdy osoba, u której zdiagnozowano ADHD, ma wiele omawianych objawów przedmiotowych i podmiotowych. Według National Institute of Mental Health, połączona prezentacja jest najczęstszym typem u dzieci. Połączona prezentacja nie oznacza, że ​​dana osoba ma równą ilość zarówno nieuwagi, jak i nadpobudliwości-impulsywności. Zamiast tego jest wystarczająco dużo objawów obu z nich, 6 dla osób poniżej 17 lat i 5 dla starszych. Ktoś może mieć każdy pojedynczy objaw nieuwagi, ale tylko 6 w przypadku nadpobudliwości i nadal być uważany za połączony ADHD, ponieważ spełniono minimum dla między ludźmi mogą istnieć podobieństwa, każda osoba z ADHD jest inna. Poszczególne osoby mogą zmagać się z pewnymi obszarami bardziej niż inne, co jest ewidentne na podstawie tych różnych prezentacji. Niemniej jednak wszystkie objawy mogą znacząco upośledzać każdego z ADHD, niezależnie od ich prezentacje dotyczące ADHD są trwałe?Rodzaje ADHD, które ma dana osoba, mogą się zmieniać w czasie, a zatem nie są trwałe. Nie oznacza to jednak, że osoby z ADHD wyrosną z objawów. Wskazuje raczej, że stan może przykład, jeśli ktoś został zdiagnozowany jako przeważnie nadpobudliwy i impulsywny, zawsze istnieje możliwość, że z wiekiem może on przejść do typów nieuważnych lub rzeczywistości bardzo często zdarza się, że ci, którzy rozpoczynają przedszkole, zmagają się z problemami z nadpobudliwością i impulsywnością. Jednak po dotarciu do szkoły podstawowej zaczynają wykazywać objawy nieuwagi, co może poważnie wpłynąć na ich wyniki w nauce. Gdy osiągną wiek dojrzewania, nadpobudliwość może zacząć zanikać, ale inne mogą nadal się to, że rodzice i lekarze muszą nadążać za objawami swojego dziecka, aby mieć pewność, że radzą sobie z tymi objawami i mogą prowadzić bardziej produktywne życie i zwiększyć swoje szanse na leczy się ADHD?Niezależnie od rodzaju ADHD, który ma dana osoba, stan jest leczony za pomocą połączenia leków i terapii które zwykle są stymulantem na receptę, mogą pomóc w zwiększeniu poziomu dopaminy i noradrenaliny, które są niezbędnymi neurochemikaliami zaangażowanymi w uwagę i skupienie. Istnieją również leki niestymulujące, których ludzie mogą używać, a które mogą pomóc, jeśli skutki uboczne staną się tego, że są uważane za stosunkowo bezpieczne, leki te mogą powodować skutki uboczne nawet w przepisanej dawce. Dlatego takie osoby będą musieli być uważnie monitorowani przez rodziców i lekarzy, aby zminimalizować to na ogół nie są przepisywane dzieciom poniżej 6 roku życia. Zamiast tego zwykle zaleca się terapię behawioralna może pomóc w rozwiązaniu wielu innych objawów ADHD i zastąpieniu negatywnych zachowań pozytywnymi. Twój terapeuta może zasugerować techniki, takie jak przestrzeganie harmonogramów i procedur oraz promowanie innych zdrowych nawyków, które mogą poprawić dobre zachowania mogą być nagradzane przez rodziców i nauczycieli bez pomocy terapeuty i można je łatwo przykład, jeśli dziecko chce grać w gry wideo lub spędzać czas z przyjaciółmi, zostanie poinstruowane, aby najpierw odrobić pracę domową i zjeść obiad. Jeśli zastosują się, powinni zostać szybko nagrodzeni za ich doskonałe zachowanie, ponieważ może to pomóc poprawić pozytywne tego nie zrobią, nie powinni być nagradzani za złe zachowanie, które będzie miało na nich odwrotny gdy dziecko się starzeje, rodzice i inni opiekunowie najprawdopodobniej będą musieli zmodyfikować swój system nagród i kar, aby osiągnąć podobne przykład przerwa na żądanie może być nieefektywna dla nastolatka, ale odebranie przywilejów lub powierzenie mu obowiązków domowych może mieć podobny efekt, jak Ty lub Twoje dziecko macie ADHD?Uzyskanie pomocy z ADHD będzie wymagało diagnozy od lekarza lub specjalisty ds. Zdrowia psychicznego. Dlatego umówienie się na wizytę jest konieczne i należy zrobić to jak najszybciej, ponieważ ADHD jest stanem przewlekłym, który nie ustępuje wraz z osób zostaje zdiagnozowanych dopiero w wieku dorosłym. Statystyki dotyczące ADHD u dorosłych rosną z powodu wcześniejszego przeoczenia wydaje Ci się, że to może dotyczyć Ciebie, możesz również wziąć udział w naszym teście na ADHD i ustalić, czy możesz mieć do czynienia z niezdiagnozowanym ADHD. Test nie zastępuje diagnozy, ale wyniki mogą pomóc lekarzowi ustalić, jaki typ ADHD masz Ty lub Twoje objawy zmieniają się z upływem czasu, należy kontynuować wizyty kontrolne i zmiany strategii leczenia, aby mieć pewność, że są one odpowiednio leczone. Większość rodziców, zwłaszcza młodych rodziców, chce dla swojego dziecka tego, co najlepsze. We wczesnych stadiach rozwoju wszelkie „nienormalne” zachowania mogą być zastanawiające. Chociaż ADHD zazwyczaj nie jest zauważalne u małych dzieci, ważne jest, aby rozumieć objawy w miarę starzenia się dziecka. OBJAWY ADHDEksperci dzielą ADHD na trzy kategorie (typy):NieuwagaNadpobudliwość / ImpulsywnośćPołączenie obu typówKażda kategoria ma swój własny, unikalny zestaw objawów. Oto niektóre objawy, które mogą wystąpić u dziecka z ADHD:Trudność w skupieniu się na zadaniuKłopoty z zarządzaniem czasemWalczy o uporządkowanie myśli, pomysłów i planówZapominanieNadmierny ruchDziałanie na impulsywne myśliNiewyjaśnione wahania nastrojuJeśli są to niektóre z objawów, których może doświadczyć osoba z ADHD, jakie są objawy widoczne z zewnętrznej perspektywy, szczególnie w przypadku dzieci? Omawiając objawy ADHD u małych dzieci, 5-letnie dzieci mogą być dobrym punktem wyjścia. Biorąc pod uwagę znaczenie dla rozwoju osobowości w tym czasie, objawy ADHD mogą stać się bardziej powszechne. Objawy ADHD mogą się nieco różnić. Wynika to częściowo z tego, jak zmieniają się nasze zachowania wraz z przykład, w zależności od tego, jak doszło do ADHD, dziecko może zostać opisane jako „uciążliwe”, podczas gdy osoba dorosła z ADHD może zostać opisana jako „rozproszona”. Niezależnie od tego, czy jesteś rodzicem, czy opiekunem małego dziecka, które może mieć ADHD, czy też opiekunem przedszkolnym próbującym zrozumieć objawy ADHD u małych dzieci, oto kilka ważnych zachowań, na które należy zwrócić uwagę podczas próby rozpoznania ADHD. Trudność na zmianę i / lub oczekiwanie na swoją kolejCzęste marzeniaWiercenie się lub stymulowanie zachowańWybuchy emocjonalnePozorowanie popełnia błędówObjawy ADHD u dzieci często stają się bardziej widoczne w środowisku szkolnym, ale ważne jest, aby zidentyfikować je jak najwcześniej, aby pomóc dziecku odnieść sukces w klasie. Wiele małych dzieci może zmagać się z uwagą, mieć nadmierną energię lub dokonywać impulsywnych wyborów. Objawy ADHD u dzieci w wieku 5 lat można całkowicie przeoczyć ze względu na powszechność tych objawów. Biorąc pod uwagę, że płat czołowy jest wciąż na tak wczesnym etapie rozwoju, trudno jest ocenić, jakie zachowania są „normalne” lub neurotypowe u dziecka. Jak działa mózg?Chociaż nie jest w pełni rozwinięty do 25 roku życia, płat czołowy jest odpowiedzialny za wezwania do oceny, organizację, mowę, pamięć, emocje, ruchy dobrowolne, kontrolę impulsów, zdolności społeczne i regulację motywacji / centrum nagrody. Zasadniczo płat czołowy jest odpowiedzialny za wszystkie funkcje wykonawcze. Mózg z ADHD ma wszystkie te same neuroprzekaźniki co mózg bez, jednak w mózgu z ADHD te neuroprzekaźniki nie zawsze sygnalizują mózgowi, aby wykonać niektóre z tych poleceń wykonawczych. ADD vs. ADHD vs. AutyzmADD i ADHD są nadal często mylone, ponieważ nazwy zaburzeń zmieniały się na przestrzeni lat. ADD (zespół deficytu uwagi) jest obecnie uważany za ADHD - typ nieuważny. Osoba z ADHD technicznie nie musi być nadpobudliwa, aby zostać zdiagnozowana. ADHD to parasol obejmujący typ nieuważny, hiperaktywny / impulsywny lub typ mieszany. Biorąc pod uwagę, że ADHD może objawiać się różnie u różnych osób, może być trudniej się obejść bez elementów nadpobudliwości. Szczególnie w przypadku małych dzieci rodzice i opiekunowie mogą często mieć trudności z rozróżnieniem między ADHD a ADHD JEST FORMĄ AUTYZMU?W zależności od tego, jak ADHD utrwaliło się u dziecka, często może wydawać się podobne do ASD (zaburzenia ze spektrum autyzmu). Chociaż dziecko z autyzmem może również mieć ADHD, nie można ich stosować zamiennie. ASD ma bardzo szczegółowe kryteria, które należy spełnić, aby uzyskać oficjalną diagnozę. Umiejętności społeczne : osoba z ASD może mieć bardziej „nienormalne” podejście do otoczenia społecznego, w tym między innymi:Problem z zainicjowaniem rozmowy lub prowadzeniem rozmowyRozwiązywanie problemów z zainteresowaniamiBrak niewerbalnych wskazówekZmaga się ze zrozumieniem relacji i dlatego ma trudności z ich utrzymaniemOgraniczone i / lub powtarzalne : jak poważne są zachowania i jakie są wzorce?Nieobecność z rutyną i brak elastyczności w robieniu czegoś innegoCzasami powtarzające się zachowania motoryczne (stymulowanie - patrz poniżej)Przywiązanie do bardzo specyficznych i niezwykłych obiektówReaktywność zmysłów i nadmierna stymulacjaWcześniej istniejące objawy nie mogą występować w młodym wieku, nawet jeśli nie zostały zidentyfikowane, w celu postawienia się : Objawy mają duży wpływ na zdolność osoby do uczenia się, pracy lub działania w życiu : objawów nie można wytłumaczyć zaburzeniem rozwoju nazywane jest zaburzeniem ze spektrum autyzmu z bardzo ważnego powodu: jest to spektrum. Każde dziecko może mieć bardzo różne sposoby przedstawiania tych objawów. W rzeczywistości autyzm może wyglądać bardzo różnie u każdego dziecka. Co to jest Stimming?Stymulacja lub autostymulacja to fizyczne zachowanie używane czasami jako mechanizm radzenia sobie, odwrócenie uwagi lub złagodzenie nudy, jako środek przetwarzania sensorycznego. Stimming w ASD vs. ADHD: ASDTrzepotanie rąkKołysanieKlaskanieAgresywne mruganiePowtarzalne ruchyPowtarzanie zwrotów słownych lub buczenieADHDPotrząsanie nogamiStukanie piórem lub ołówkiemNiezamierzone patrzenieNadmierne zarysowanie lub szorowanieObgryzać paznokcieCiągnięcie za włosyWiele osób od czasu do czasu doświadcza zachowań stymulujących. Ale różnice w zachowaniach stymulujących dziecko z ASD w porównaniu z dzieckiem z ADHD mogą być sygnałem ostrzegawczym dla wstępnej diagnozy. W przeciwieństwie do ADHD, autyzm można wykryć już w wieku 18 miesięcy i można go zdiagnozować u dziecka już w wieku 1 roku. Podczas gdy w przypadku ADHD diagnoza nastąpi nieco później w dzieciństwie. Czy dwulatek może mieć ADHD?Naukowcy twierdzą, że osoba z ADHD prawie zawsze rodzi się z chorobą. Chociaż wpływ na środowisko i wczesny rozwój może odgrywać rolę w objawach ADHD, zaburzenie to ma głównie podłoże genetyczne. Dodatkowo rodzic z ADHD ma 50% szans na przekazanie go swojemu dziecku. Dlatego TAK. Dwulatek może mieć ADHD. Jednak objawy prawdopodobnie nie będą zauważalne, a diagnoza na tym etapie jest jeszcze mniej prawdopodobna. Ogólnie ADHD nie będzie miało znaczącego wpływu na dziecko, dopóki nie osiągnie wieku szkolnego, a wtedy ważne jest, aby zauważyć objawy ADHD. Chłopcy vs. DziewczynyStatystycznie u chłopców o wiele częściej zdiagnozowano ADHD. Często stanowiąc przykład zachowań nadpobudliwych lub impulsywnych, znacznie łatwiej jest zidentyfikować objawy twojego chłopca. Jednak to, że dziewczęta są rzadziej diagnozowane, nie oznacza, że ​​są one mniej narażone na ADHD. W wielu przypadkach dziewczęta nie wykazują zewnętrznych objawów ADHD i dlatego są niedodiagnozowane. Dlaczego jest to ważne?Nierozpoznane zaburzenie ADHD może prowadzić do innych problemów ze zdrowiem psychicznym. Ze względu na trudność dostosowania się do standardów społecznych osoba z ADHD jest również narażona na lęk i / lub depresję. W rzeczywistości, według Anxiety and Depression Association of America, 50% dorosłych z ADHD również doświadcza ogólnych zaburzeń lękowych. Diagnoza w wieku od 5 do 12 lat jest idealna. ADHD może być dla niektórych osłabiające i może mieć znaczący wpływ na rozwój dziecka, społeczny i akademicki. Diagnoza w tym wieku pozwala na to, aby objawy rozwinęły się na tyle, aby można je było zidentyfikować, ale również pozostaje na tyle wcześnie, że opiekunowie mogą pomóc dziecku w radzeniu sobie z i odżywianiePrzeciętne dziecko ma zauważalne reakcje na cukier, syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy i / lub kofeinę. Niektórzy nazywają to „odbijaniem się od ścian”. Później ten „haj cukrowy” może zakończyć się „załamaniem cukru”. W przypadku dziecka z ADHD niewłaściwa dieta może (w niektórych przypadkach) znacznie zaostrzyć objawy ADHD, takie jak nieuwaga, nadpobudliwość i impulsywność. Wielu rodziców szuka diet eliminacyjnych, diet uzupełniających lub diet minimalistycznych jako rozwiązania dla ich dziecka z ADHD. Niestety, korelacja między ADHD a odżywianiem jest niedostatecznie zbadana i dlatego nie jest wiarygodna jako wystarczające rozwiązanie dla ADHD. Chociaż rola jedzenia w ograniczaniu objawów ADHD jest nadal niejasna, zapewnienie zbilansowanej, pożywnej diety dla dziecka nigdy nie zaszkodzi. Czy można „wyrosnąć z” ADHD?ADHD jest tradycyjnie rozumiane jako zaburzenie występujące tylko u dzieci. Jednak z biegiem czasu stało się jasne, że tak nie jest. U dorosłych można zdiagnozować ADHD, pomimo niezdiagnozowania w dzieciństwie i wieku młodzieńczym. Osoba z ADHD nie może „z tego wyrosnąć”. Jednak dzięki odpowiednim narzędziom i wskazówkom ADHD można całkowicie opanować, a wraz z wiekiem objawy mogą ustąpić. Jak zarządzać ADHD?Zarządzanie ADHD, szczególnie w przypadku małych dzieci, może stanowić litanię wyzwań. Zapytaj swojego lekarza o test ADHD dla małych dzieci, aby rozpocząć terapię.

test na adhd dla dorosłych